Niezwykłości Lasu Rendlesham.

 Las Rendlesham w Suffolk, nieuchronnie przypomina dziwne i surrealistyczne wydarzenia związane ze słynnym UFO w grudniu 1980 roku. Zdarzenia, którego świadkami byli liczni członkowie personelu Sił Powietrznych Stanów Zjednoczonych stacjonujący w pobliskiej bazie wojskowej Royal Air Force Bentwaters. Ta kuriozalna sprawa była przedmiotem kilku książek oraz licznych programów telewizyjnych. Dla wielu ów incydent nosi nazwę "brytyjskiego Roswell", te wydarzenia nadal wywołują intensywną debatę i kontrowersje. Nie chodzi bynajmniej o to, że niektórzy sceptycy sądzą, iż grupa żołnierzy dała się nabrać na światła latarni morskiej. Już sam oficjalny raport wyklucza tę tezę, a ponadto jak się okazało, dzień później jakaś tajna grupa w jednoczęściowych kombinezonach przeczesywała połacie lasu w poszukiwaniu możliwych śladów. Może jak niektórzy sądzą, stoi za tym jakiś wojskowy tajny eksperyment — bądź co bądź, ponad trzydzieści lat później, debata nadal istnieje, i niewątpliwie nadal będzie się toczyć przez wiele kolejnych lat. Jednak celem tego wpisu jest przytoczenie innych niezwykłych wydarzeń na terenie owego tajemniczego lasu, incydentów, które są mniej znane, a kto wie, może mają jakieś wspólne źródło lub pośredni związek.

Las Rendlesham obejmuje obszar o powierzchni około 1500 hektarów i znajduje się w pasie nadmorskim Suffolk. Przeważa las iglasty, są tam także wrzosowiska i tereny podmokłe, można spotkać borsuka, lisy, jelenie, sarny i daniele. Według niektórych osób, las Rendlesham jest również siedliskiem dla znacznie dziwniejszych postaci. Las i okolice, podobnie jak miejscowości West Wratting i Balsham w Suffolk, skrywa coś równie dziwnego — a może nawet coś z innego świata — to bestia, która lokalnie znana jest jako: Shug Monkey. To istota dzieląca cechy psa i małpy, która podobno często nawiedzała drogę o nazwie Slough Hill Lane. Stworzenie posiadało ciało czarnego kudłatego owczarka i twarz małpy z wyłupiastymi oczami, było uważane za nadprzyrodzonego ducha lub demona. I chociaż zdjęcia w internecie pokazują raczej rysunki (mniej więcej) niewinnego zwierzątka, poniższy przypadek z artykułu N. Redferna który osobiście rozmawiał ze świadkiem pokazuje że wielkość kreatury może być różna.

Jedną z nieprawdopodobnych postaci, która kręci się po lasach Suffolk, jest tzw. "succa" stworzenie to podobno wzięło swoją nazwę od starego angielskiego słowa, które oznacza demona. Opisywane jako dziwaczne połączenie gigantycznego psa, muskularnego niedźwiedzia i dużej małpy. Krótko po Nowym Roku w 1956 roku Sam Holland spacerował po obrzeżach wsi Suffolk ze swoim pieskiem, kiedy z przerażeniem zobaczył dziwacznie wyglądającą istotę, która wyłoniła się zza drzew około trochę ponad 10 m przed nim. Stąpało na czterech ogromnych, umięśnionych nogach - "jak u lwa" - posiadało gęste czarne i błyszczące futro. Co niewiarygodne, powiedział Holland, zwierzę miało przynajmniej 3 m długości, a więc nie można go było uznać za cokolwiek choćby w najmniejszym stopniu przypominającego zwierzę domowe lub znane dzikie zwierzę z Wysp Brytyjskich. Spanikowany Holland pomyślał przez chwilę, że być może zwierzę to było egzotycznym wielkim kotem, który uciekł z zoo lub prywatnej posiadłości, lecz gdy ów coś obróciło się w jego kierunku, zobaczył jego zmarszczoną twarz. Porównując ją do goryla srebrnogrzbietego, Holland opisał potworne stworzenie, iż miało ogromną szyję, inteligentnie wyglądające oczy, szeroko rozwarte nozdrza i ogromnie potężne szczęki. Zwierzę przez chwilę wpatrywało się uważnie zaskoczonemu mężczyźnie i jego skomlącemu piesku. Następnie, najwyraźniej straciwszy jakiekolwiek zainteresowanie, makabra o gorylej twarzy po prostu kontynuowała swoją drogę w głąb lasu. Według świadka stworzenie to wyglądało jak dziwne połączenie małpy, psa, niedźwiedzia, lwa i nosorożca — absolutna chimera. Nie trzeba wspominać, że podobne zwierzę nie występuje na Wyspach Brytyjskich czy gdziekolwiek. Sam Holland nigdy nie zmieniał opisu przedziwnej kreatury, wiedząc, że coś takiego nie istnieje, nadal, przez całe życie utrzymywał swoją wersję.

Autorytatywna książka Boba Trubshaw pt.: "Phantom Black Dogs" odnotowuje wiele przykładów przedziwnych zwierząt, o ile są to jakieś zwierzęta: "Folklor o fantomowych czarnych psach znany jest na całych Wyspach Brytyjskich. Od Black Shuck ze Wschodniej Anglii po Mauthe Dhoog z Wyspy Man, krążą opowieści o ogromnych widmowych psach 'ciemniejszych niż nocne niebo' z oczami 'świecącymi na czerwono jak rozżarzony węgiel'. Widmowy czarny pies z brytyjskiego i irlandzkiego folkloru, który często zapowiada śmierć, jest częścią ogólnoświatowego przekonania, że psy są wrażliwe na zbliżającą się śmierć, i czuwają nad zmarłymi i umierającymi. Północnoeuropejskie i skandynawskie mity sięgające epoki żelaza przedstawiają psy jako zjadaczy zwłok i strażników dróg do piekła".

Chociaż obraz, który tworzy widmowy czarny pies, jest obrazem śmiertelnej i diabelskiej bestii, która przed wiekami grasowała po wioskach i miasteczkach starej Anglii, to poza ludźmi interesującymi się folklorem mało znanym faktem jest to, że okazjonalne obserwacje takich stworzeń istnieją po dziś dzień — i to w Lesie Rendlesham.

W mroźne zimowe popołudnie 1983 roku, para Paul i Jane Jennings spacerowali po lesie w Rendlesham, kiedy przeraziło ich pojawienie się przed nimi czegoś, co Jane opisała zwięźle jako "wielkiego czarnego psa". "Szliśmy akurat ścieżką, gdy za zakrętem stanęliśmy twarzą w twarz z widmową bestią — to było prawie tak, jakby czekała na nas". Głowa zwierzęcia miała wyraźnie psi wygląd, aczkolwiek była znacznie większa niż u jakiegokolwiek psa. Co dziwne, jego ciało zdawało się wykazywać cechy wyraźnie przypominające kocią naturę. Przez krótką i pełną napięcia chwilę, para wpatrywała się w stworzenie, które, wydawało się mieć niesamowicie posępny wyraz twarzy. O wiele bardziej szokujące było jednak to, co stało się potem. Nagle, bestia zaczęła migotać, jakby "włączając się i wyłączając", trwało to krótką chwilę, po czym w końcu zniknęła, dosłownie, na oczach Jenningsów. Okolicę wypełnił przytłaczający zapach, który przypominał płonący metal. Przerażona para uciekła do samochodu i szybko opuściła okolicę.

Rendlesham było również miejscem kilku intrygujących spotkań z tym, co później nazywano jako "Alien Big Cats". Niesławna bestia z Bodmin jest być może bardziej znana niż jej kuzyni z Suffolk; jednak raporty, które pojawiły się w lesie Rendlesham i jego okolicach są z pewnością nie mniej prowokacyjne. Jednym z najwcześniejszych, wiarygodnych przypadków jest przypadek Jimmy'ego Freemana, którego bliskie spotkanie z wielkim kotem miało miejsce podczas jazdy w Rendlesham Forest późną nocą w połowie lat 70. Do spotkania doszło około 23.30 w ciemną, pochmurną i lekko zamgloną noc. Freeman jechał powoli, droga była ciemna i kręta. W pewnym momencie coś dużego i cienistego przebiegło przez drogę przed nim, Freeman opisał stworzenie jako długie, gładkie i całkowicie czarne, nie ma wątpliwości, że przez ułamek sekundy lub dwie miał okazję zobaczyć ogromnego kota. Do dziś twierdzi stanowczo: "Jeśli dożyję setki, powiem to samo: w Rendlesham Forest żyją wielkie koty".

W październiku 2003 roku pani Fooks, z Eyck, w pobliżu Woodbridge — który jest progiem Rendlesham Forest — widziała "czarnego kota" w swoim ogrodzie, który był "większy niż jej Labrador". "Wszystko działo się w ciągu kilku sekund, ale naprawdę dobrze się przyjrzałam. Słońce zachodziło i świeciło prosto na zwierzę. Miało błyszczącą sierść i duży ogon. Zobaczyło mnie, a potem pomknęło w stronę żywopłotu". Co ciekawe, okazało się, że sąsiadka — Anne Downing widziała podobne stworzenie w Rendlesham Forest około półtora roku wcześniej: "Szłam ścieżką z moją córką i zobaczyłam to czarne zwierzę w oddali. Było prawie w pozycji do ataku, a kiedy podeszłyśmy zbyt blisko, po prostu uciekło w krzaki."

Obserwacje wielkich kotów trwają od lat, jedne są bardziej zwyczajne, inne incydenty znów dziwne i zastanawiające. Brytyjskie stowarzyszenie " Big Cats Society" otrzymało zgłoszenia 28 obserwacji w Suffolk w jednym roku! (2002 r.), ale także 113 obserwacji w Norfolk i 129 w Essex. Być może część przypadków dotyczy pum, które uciekły z prywatnych posesji lub zostały wypuszczone po 1976 r. kiedy wprowadzono nową ustawę o hodowli dzikich zwierząt.

Jeśli popatrzymy w przeszłość, okazuje się, że to istne zagłębie dziwactw i dzikich stworzeń. Należy do nich niewątpliwie następującą relacja Ralpha z Coggershall. Zapisana w roku 1200 w Chronicon Anglicanum, opisuje niezwykłe schwytanie dzikiego stworzenia w stylu człowieka z lasu:

"W czasach króla Henryka II, kiedy Bartłomiej de Glanville był gospodarzem zamku w Orford, zdarzyło się, że rybacy złapali w morzu w sieci... dzikiego człowieka. Był nagi, wyglądał jak człowiek, lecz pokryty włosami na całym ciele i z długą kudłatą brodą. Chętnie jadł to, co mu przyniesiono, ale jeśli było to surowe, ściskał to między dłońmi, aż wydalił cały sok. Nie mówił nawet wtedy, gdy go torturowano i wieszano za nogi. Wprowadzony do kościoła nie okazywał żadnych oznak czci ani wiary. Szukał swojego łóżka o zachodzie słońca i zawsze pozostawał tam do wschodu słońca. Pozwolono mu wejść do morza, silnie strzeżonego trzema linami sieci. Nurkował pod sieci i raz po raz wynurzał się z powrotem. W końcu wrócił z własnej woli. Później jednak uciekł i nigdy więcej go nie widziano."

Nick Redfern, który dobrze jest obeznany z tematyką Rendlesham Forest, słusznie twierdzi, że ów tajemniczy las najbardziej jest kojarzony z wydarzeniami o tematyce UFO z grudnia 1980 roku, lecz kiedy przyjrzeć się bliżej widać, że las był gorącym źródłem dziwactw nie tylko przez lata czy dekady, ale przez wieki. Być może ów obszar jest jednym z portali, o których piszą autorzy tematyki paranormalnej. Niekiedy wydaje mi się, że różne miejsca lub lepiej powiedziawszy, jakaś siła chce, żeby zwrócić uwagę na jakieś miejsce. Na przykład koncentrując piktogramy w jednym sezonie, na miejsce które wcześniej było "łyse" pod tym względem. Albo weźmy fenomen, który znamy jako "twarze z Belmez". Coś nazwijmy to paranormalnego, dzieje się przez pewien okres, a potem zanika. Co za tym stoi? Co ma nam to powiedzieć? Lub inne dziwactw minionych wieków, np.: fenomen pojawiających się krzyży na ubraniach lub ciałach, który porządnie wystraszył i to niejednego. Pojawiające się sterowce, których jeszcze oficjalnie nie było i wiele podobnych fenomenów, które pojawiają się nagle, a po jakimś czasie gasną w aktywności, pozostawiając zdumionych świadków i rzeszy czytelników. Prawdopodobnie cały fenomen UFO i ich załogantów także kiedyś skończy się w ten sposób, co podkreśli, iż także owe "cuda" należą do repertuaru tej samej nieznanej siły.

Wykorzystano:

Mysterious Universe