Poszukiwacze Nieznanego

Przeglądając nowości naszego paranormalnego światka, ma się wrażenie, że fenomen dogmana  jest stałym tematem, co więcej relacje rozlewają się po całym świecie. Chociaż tutaj trzeba zaznaczyć, że fantomiczne wilkołaki już od wieków upodobały sobie nasz kontynent. Grecki historyk Herodot (ok. 490/480 p.n.e. do 430/420 p.n.e.) opowiada o wschodnioeuropejskiej grupie etnicznej, której członkowie potrafili zamieniać się w wilki. Rzymski uczony Pliniusz Starszy również opowiada o człowieku, który rzekomo zamienił się w wilka. Kilka wieków później Augustyn (354-430), doktor Kościoła późnej starożytności, odniósł się do tematu przemiany w zwierzęta. Wykluczył on rzeczywistą przemianę ludzi w zwierzęta. Uznał jednak za możliwe, że były to miraże stworzone przez demony. Kościół przez długi czas trzymał się teorii mirażu, wydał nawet rozporządzenie dotyczące postępowania z zabobonnymi wierzeniami, które po raz pierwszy pojawiło się w 906 r. i interpretowało przemiany w zwierzęta jako sny i miraż

 Może się wydawać, że objawienia Maryjne doświadczają osoby o nienagannej pobożności lub że proroctwa odnoszą się wyłącznie do spraw związanych z wiarą i doświadczania Boga, tak jak przekazywano nam to na lekcjach religii. Jednak takich objawień, które nie zostały uznane "za prawdziwe" jest dość kilka i może tylko dlatego nie zostały ukochane przez tamtejszych selekcjonerów, ponieważ wizjonerzy — po prostu, zbyt dużo rozmawiali ze świetlistą postacią o sprawach "mniej ważnych". Lecz to może pozostawimy dla innej okazji rozmyślań. Dziś chciałbym zapoznać czytelnika z objawieniem maryjnym w belgijskim Beauraing, które mnie jakoś umknęło i naprawdę nie wiem, czy kiedykolwiek o nim słyszałem. W archiwum i to w jakim !!!!!! archiwum teologa Andreasa Resch znalazłem wywiad z panią Gilberte Degeimbre, ostatnią żyjącą wizjonerką objawień maryjnych w Beauraing. Resch nazwany nieraz "błaznem Kościoła" przez wiele lat badał dla Watykanu zagadkowe zjawiska, cuda, obja